29-7-2018 Dag 18

Vandaag werden we om kwart over 9 wakker voor een lekker ontbijtje. Om half 4 moesten we bij onze activiteit van vandaag zijn: raften! Daar zat nog wel wat tijd tussen, dus gingen we met de camper op pad. We gingen naar Maligne canyon. Onderweg kwamen zag Sandra -wat later bleek- een coyote langs de kant van de weg. We draaiden om om te kijken of hij er nog was zodat de rest hem ook kon zien. Helaas was hij weg, maar Tirza en Lisa zagen wel verschillende bighornsheep. We stapten uit en gingen lopend op weg om ze van dichterbij te zien. Eerst dachten we dast ze al ver weg waren, maar toen zagen we ineens een hoofd boven een heuvel uitsteken en toen kwamen ze allemaal even kijken en l;iepen ze recht op ons af. Terug naar de auto vond Lisa nog een stuk versteend bot, wat we natuurlijk ook meegenomen hebben. Bij de Maligne canyon wilden we eerst een korte tot middelmatige route lopen, maar toen waren we daar al klaar mee na 10 minuten. We liepen toen wat langer door en zijn op een gegeven moment omgedraaid. We gingen nog kijken bij de plek waar fossielen zouden zitten in de rotswanden, maar uiteindelijk hebben we geen fossiel gezien. In het restaurant bestelden we daarna nacho’s en wat te drinken. De nacho’s waren niet heel speciaal, dus hebben we niet alles op. Eenmaal terug bij de camper was het half 2, dus hadden we nog steeds wat tijd over om iets te doen. We besloten een kijkje te nemen bij Medicine lake. Het water daar kwam namelijk ondergronds weer uit de Maligne canyon. Onderweg daarnaartoe zagen we wat auto’s stilstaan langs de kant van de weg, dus wij gingen ook een kijkje nemen. We wilden uitstappen, maar toen vertelden de Nederlandse mensen die naast ons geparkeerd stonden, dat er een zwarte beer was gezien. Die bleek langs de parkeerplaats gelopen te hebben en daarna was hij weer terug het bos in gegaan. Natuurlijk wilden Sandra, Jeroen en Lisa hem live zien (Tirza was echter iets minder enthousiast…) We liepen het bospaadje op en toen zagen we hem net de rivier over steken… Recht voor ons… We kregen een halve hartaanval, omdat hij zo dichtbij was. Tirza wilde het liefst heel hard terug rennen en toen de rest nog even wilde kijken of ze hem nog zagen, smeekte Tirza om terug te gaan. Terug bij de camper was iedereen (behalve Tirza) razend enthousiast en een beetje in shock. Toen we bij Medicine lake aangekomen waren, zagen we in het water twee eenden die soms onder water doken en toen verderop weer bovenkwamen. Dat was het moment dat Lisa en Tirza beseften dat ze dichterbij ons kwamen en ze het water uit vluchtten. Rond kwart over 2 gingen we met de camper op weg naar Jasper om ons klaar te maken voor het raften. Langs de weg stond een hert, dus we stopten om foto’s te maken. Toen we uit gefotografeerd waren, gingen we weer snel verder… Tenminste dat wilden we. We gingen achteruit en een auto stond super dichtbij ons dus raakten wij met de reserveband achterop de auto achter ons. Die had een flinke deuk, maar gelukkig was er bij ons niks te zien. Na wat telefoontjes met fraserway en de andere verhuurmaatschappij en uitwisselen van gegevens konden we gelukkig weer verder. De rest wordt bij het inleveren van de camper geregeld… Echt balen !! Op de parkeerplaats bij het raften kleedden we ons snel om en moesten we in een bus gaan zitten op weg naar de plek waar het grote wateravontuur kon beginnen. Wij mochten voorin zitten, dus wij vingen de grote golven op. Dit keer vonden Tirza en Lisa het veel leuker dan 4 jaar geleden in Italië, omdat wij nu zelf ook mee mochten roeien. Verder was het water best rustig en waren er maar op sommige stukjes golven. Op een rustig stukje mochten we even zwemmen, als we het touw maar vasthielden. Sandra en Tirza en Lisa sprongen in het water, maar dat was kouder dan verwacht. Op het nippertje konden we elkaar weer in de boot tillen, zodat we niet in de golven zwommen. We hebben onderweg veel informatie gekregen, maar geen wildlife gezien. Na het raften hebben we de coole foto’s gekocht en daarna zijn we terug gegaan naar de campsite waar we diepvriesgroente met diepvriesaardappeltjes en hamburgers hebben gegeten. Toen we net klaar waren met eten begon het te onweren. Gelukkig trok de bui langs ons heen en konden we snel weer naar buiten. Naar onze ‘vrienden’ de mosquitos. Morgen gaan we op tijd opstaan, zodat we op tijd aan de Icefields Parkway kunnen starten (misschien voor alle Japanners…)

De foto's volgen als we wat betere wifi hebben.